سقوط بهمن يكي از پديده‌هاي مناطق برف‌گير است كه اگر به‌ صورت علمي با آن برخورد نشود ممكن است خطرات فراوان و مشكلات جبران‌ناپذيري را به‌وجود آورد. هدف اصلي در اين تحقيق بررسي اثر 9 عامل موثر در وقوع بهمن يعني  درجه شيب،جهت شيب،ارتفاع،دما،بارش، کاربري اراضي، نوع سازند، نوع خاک و جاده و تعيين اهميت هر يک از پارامترهاي موثر در ريزش بهمن و پهنه ­بندي خطر بهمن با استفاده از روش تحليلي سلسله مراتبي (AHP)است. در اين تحقيق به منظور بررسي تاثير عوامل موثر در ميزان وقوع بهمن از نرم‌ افزار ArcGIS10.1  و از نرم افزار Expert choiceبه منظور وزن‌دهي عوامل مذکور استفاده شد. نتايج نشان داد که بيش­ترين تاثير در وقوع بهمن مربوط به عوامل درجه شيب، جهت دامنه و ارتفاع از سطح دريا بوده و حدود 8/20 درصد از منطقه در معرض خطر بالای بهمن قرار دارد.

فرآیند تحليل سلسله مراتبي(AHP)، پهنه‌بندي خطر بهمن،حوزه‌ي آبخيز پيله‌رود

با اندازه‌گيري‌ تغييرات زمانی مقادیر رسوب خارج شده از انتهاي كرت‌هاي فرسايش تحت شرايط باران­ های طبيعي و شبيه‌سازي، اطلاعات با ارزشي توليد مي‌شود. يكي از مهم­ترين استفاده اين داده‌ها، برآورد نرخ تلفات خاك در شرايط خاص مورد مطالعه است. براي رسيدن به يك ميانگين قابل اعتماد از نرخ فرسايش در شرايط طبيعي، جمع‌آوري داده‌هاي طولاني‌مدت ضرورت دارد كه خود نيازمند صرف وقت و سرمايه زيادي است. در اين مقاله، نقش رويدادهاي حداكثر در تلفات خاك كرت و توليد رسوب حوضه‌ها با ذكر مثال‌هاي متعدد از مناطق مختلف جهان و ايران تشریح شده است. بر اساس منابع مرور شده، دو رویکرد مختلف برای رسیدن به برآورد قابل اعتمادی از فرسایش متوسط سالانه با اندازه‌گیری محدود وجود دارد. در رویکرد اول که تکیه بر بزرگترین رویدادهای فرسایش و تولید رسوب است ملاحظه شد که در اکثر مناطق جهان مجموع چند رویداد حداکثر، سهمی در حدود 50 درصد در تلفات خاک یا حمل رسوب دارند. در رویکرد دوم که بر احتمال وقوع رویدادها اتکا دارد، دو راهبرد استفاده از روش‌های نمونه­ گیری آماری در برداشت نمونه و اندازه ­گیری رویدادهای با دوره بازگشت معین بالا تشریح شده ­اند.

 احتمال وقوع، رويدادهاي حداكثر، كرت فرسايش، كمبود داده، ميانگين سالانه فرسايش  

از آنجايي که اندازه‌گيري مستقيم هدررفت خاک به ويژه در مقياس دامنه و يا حوزه آبخيز مشکل و پرهزينه مي‌باشد، امروزه استفاده از مدل‌هاي فرسايش گسترش پيدا کرده و روز‌به‌روز مدل‌هاي جديد و با دقت و مزاياي بيش‌تر توسعه پيدا مي کنند. G2مدل جديدي براي برآورد هدررفت خاک و دنباله‌رو معادله جهاني فرسايش خاک بوده که داراي قابليت برآورد هدررفت خاک در مقياس‌هاي ماهانه، فصلي و سالانه و نيز ارائه نقشه مکاني هدررفت خاک در سطح حوزه آبخيز مي‌باشد. داده‌هاي ورودي در مدل G2شامل داده‌هاي ايستگاه هواشناسي، داده‌هاي مربوط به خاک و تصاوير ماهواره‌هاي ASTER، SPOT، MERISمي‌باشد. نتايج کاربردهاي اين مدل جديد در جنوب شرق اروپا (يونان و بلغارستان) با اقليم مديترانه‌اي و نيمه مرطوب نشان داده است که اين مدل دقت قابل قبولي براي برآورد متوسط ماهانه هدررفت خاک دارد. از خصوصيات بارز آن ساده، واقع‌گرا و داده‌محور بودن اين مدل مي‌باشد. با توجه به امکان دسترسي به داده‌ها و تصاوير ماهواره‌اي مورد نياز اين مدل، پيشنهاد مي‌شود که از آن براي تهيه نقشه مکاني-زماني هدررفت خاک در برخي حوزه‌هاي آبخيز معرف کشور استفاده شود.

فرسايش بين‌شياري، فرسايش سطحي، مدل G2، مدل‌هاي تجربي.

جاده­ های جنگلی امکان ورود به جنگل برای دسترسی به نقاط مختلف جنگل، خروج چوب در انجام طرح ­های جنگلداری، عملیات جنگلشناسی، پرورش، حفاظت و همچنین استفاده از سایر کاربردهای جنگل را فراهم می­ نمایند. با احداث این جاده­ ها یک سطح عاری از پوشش گیاهی ایجاد می­شود که عامل اصلی ایجاد فرسایش و رسوب در مناطق جنگلی می ­باشد. برای برآورد میزان فرسایش و رسوب جاده ­های جنگلی مدل­های زیادی طراحی و معرفی شده­ اند. این تحقیق به بررسی قابلیت­ ها و محدودیت­ های مدل­ هایی که جهت تخمین فرسایش و رسوب در جاده ­های جنگلی ارائه شده­اند، پرداخته است، ابتدا مدل­های موجود به دو دسته فیزیکی و تجربی تفکیک شده و مشخصات هر کدام از مدل­ها و داده­های مورد نیاز برای اجرای آنها و مناطقی که می ­توانند استفاده شوند توضیح داده شده است. مدل­ های فیزیکی مورد بررسی شامل مدل­های  WEPPو KINEROS2و مدل‌های تجربی شامل مدل‌های ROADMOD، STJ-EROS، SEDMODL،SEDMODL2، WARSEM، FORECALTو CULSEDمی ­باشند. در نهایت توانایی­ها و محدودیت ­های هرکدام از مدل­ ها مطرح و مورد بحث قرارگرفته شده است. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که تعداد پارمترهای مورد نیاز، مقیاس زمانی و محدوده عملیاتی، مکان پیش ­بینی و نوع پیش بینی (فرسایش یا رسوب) مدل­ها، مهمترین مشخصه­ ها برای قضاوت در مورد مدل­ ها می ­باشد. نتیجه­ گیری کلی نشان داد محدویت عمده این مدل­ ها شامل مشکلات فراهم شدن تمامی داده­ های مورد نیاز مدل برای اجرا و همچنین غیرقابل استفاده بودن آن­ها در مناطق مختلف می­ باشد. 

 جاده جنگلی، مدل، فرسایش و رسوب .

مدیریت منابع آب در مناطق خشک و نیمه خشک ضروری است. پیش‌آگاهی از مقدار بارش یکی از راه‌های مهم در برنامه‌ریزی منابع آب، مدیریت کشاورزی و خشکسالی می‎باشد. مطالعات قبل نشان می‌دهد که سیگنال‌های بزرگ مقیاس اقلیمی (دما و فشار سطح دریاها و اقیانوس‌ها) بر روی اقلیم و میزان بارش در مناطق مختلف تاثیر گذار است. در این مطالعه، ابتدا با روش تجزیه مولفه‌های اصلی(PCA)از بین 45 شاخص اقلیمی، 8 شاخص با مجموع 81% واریانس به عنوان موثرترین شاخص‎های اقلیمی انتخاب شدند. سپس تاثیر سیگنال‌های بزرگ مقیاس اقلیمی بر روی شاخص بارندگی استاندارد(SPI)  ماهیانه در مقیاس (یک، سه، شش و 12 ماهه) حوزه آبخیز مهارلو بختگان به صورت همزمان و با تاخیر توسط همبستگی متقاطع مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت با مدل رگرسیون چند متغیره معادلات پیش‎بینی ایجاد شد. نتایج همبستگی متقاطع نشان داد که بیشتر شاخص‎های اقلیمی همراه با گام تاخیر نسبت به سری زمانی(SPI)  معنی‎دار شده‌اند. نتایج پارامترهای خطا و دیاگرام تیلر نشان داد که عملکرد معادلات رگرسیون در مقیاس یک ماهه بهتر از بقیه مقیاس‎های مورد بررسی می‌باشد.

سیگنال اقلیمی، شاخص بارندگی استاندارد، تجزیه مولفه‎های اصلی، همبستگی متقاطع، دیاگرام تیلر